Çünkü gitmen gerekiyor-du...

Gitmen gerektiğine karar verdim.
'Gidiyorum' dediğinde gidemediğini biliyoruz. Senin gitme zamanın esas şimdi geldi! 
Neden mi? 
Çünkü BEN ÖYLE İSTİYORUM! 
Çünkü gitmelisin. 
Çünkü artık var olman benim için bir şeyler ifade etmiyor.
Çünkü varoluşun beni var etmiyor artık. 
Çünkü SIKILDIM SENDEN! 
Çünkü acı çeken biri olmak yordu beni.
Çünkü mutsuz olmak bana yakışmadı; çirkinleştirdi hep. 
Çünkü hâlâ nefes alıyorum. 
Çünkü gitmek istedin. 
Çünkü GİTTİN! 
Ne güzel demişti şiirde "Sen bana gitmek için gelmiştin.." 
Artık anladım. Gitmen gerekiyordu; gittin. 
Hayatı bir başına yaşamam, her anından sadece kendim için tat almam gerekiyordu. Tüm bunlar için alıp başını gitmen gerekiyordu. 
Güçlü olmayı öğrenmeliydim. Sensizliği tanımalıydım. 'O'na söylerim halleder'lerim olmamalıydı; kendim halledebilmeliydim. 
Artık daha mutluyum biliyor musun? Artık bir şeyler daha güzel aslında. Ben yeni yeni farkediyorum sadece... Gidişinle o kadar meşguldüm ki! Ne güneşin sıcaklığı mutlu etti beni ne de aldığım nefes.. Oysa ardında bıraktığın güzel bir hayat vardı yaşanacak; bilmiyordum. Seni özlemeye adamıştım kendimi zira. Aslında özlüyorum arasıra hala. Ama artık farkındayım her şeyin. Artık elime aldım tüm hayatımı!  Üzgün olmayacağım! Senin için harcamayacağım kendimi, zamanımı, hayatımı! Odak noktam sen ol istemiyorum. Yeterince üzdün, kırdın, dağıttın. Şimdi toplama zamanı kendimi. Madem ki biz imkansız olduk hâlâ hayattayken; ben olmaya, bu hayatı daha mutlu kılmaya söz verdim kendime. Yaşıyorum doyasıya. 'Ben' oluyorum her geçen saat biraz daha. Unutuyorum her dakika biraz daha seni. Inanıyorum; çok az kaldı. Bir süre sonra öyle bir değişecek ki her şey acı çekmeyeceğim hatta senin adın bile ifade etmeyecek bana bir şeyleri. Neden mi? Değerli değilsin o kadar, öğrendim. Hayatın eğlenceli yönleri sensizken daha fazlaymış, deneyimledim. Ve aslında seni özlemek değil de senin olmadığın bir hayata dalıp tadını çıkarmak daha zevkliymiş, her geçen saniye daha da anlıyorum.
Gidiyorsun! Bu sefer cidden ben istediğim için gidiyorsun! Üzülmek bana yakışmadığı için gidiyorsun! Artık mutlu olmanın daha güzel olduğunu anladığım için gidiyorsun! Her gidişin bana hayatı hediye ettiğini öğrendiğim için gidiyorsun! Her şeyden önemlisi artık gitmeni istiyorum ben! Git istiyorum! Düşünebiliyor musun? Aklıma gelmeni bile sevmiyorum artık. 
Bundan sonra senden ne nefret edeceğim ne seni seveceğim ne de özleyeceğim..
Daha anlaşılır şekilde nasıl söylenir bilemedim ama sanırım en doğru anlatım şu olur:
Bundan sonra hayatımdaki yerinin tek karşılığı soldaki sıfır! 



-Öperler.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hadi dövme yaptıralım!

Bir şarkı var. Daha doğrusu bir şarkının bir sözü. Karar verdim, onu dövme yaptıracağım. Şaşırdın mı? Şaşırma. Çünkü dün de bugün de bunu yaptım ve eminim ki yarın da yapacağım. Diyor ki şarkı, " İhtimallerin heyecanına üzülüyorum. " Ne kadar doğru! Ben her ihtimali düşüne düşüne deliren ve sadece ihtimal olmasına rağmen bir şeylerin heyecanına bel bağlayan bir kuş olarak artık bir de düşündüğüm ihtimallerin heyecanlarına üzülüyorum. Daha doğrusu olmayacağını öngörebildiğim ihtimallere bile en azından o anlık heyecanlanabildiğimi gördükçe kendime üzülüyorum. İnsanoğlu ne garip değil mi? Üzülmeye de sevinmeye de aslında kendi üretiyor sebeplerini. Dışarıdaki herkes ve her şey araç oluveriyor. Kimse ya da hiçbir şey nedeni değil aslında üzüntü ya da sevinçlerin. Hepsi insana yardım ediyor ulaşmak istediği sonu yakalaması için. Şimdi gene belki kafası karışık bir yazı gibi görünmüştür bu yazı ama öyle değil. Sözün özü net: İhtimallerin heyecanına üzülüyorum! Üzülmek içi...
Devamı

Dönüşüm..

Resim
"İnsan sevdiğini unutmaz ki.Ben mesela seni asla unutmam." Çok beğenerek okuduğum bir kitapta geçiyordu bu sözler..  Ne doğruymuş!  Evet, gerçekten insani bir kalpse içinde çarpan; kim olursa olsun, başına ne gelirse gelsin sevdiysen bir kere unutulmuyor-muş.  İyi hatırlayıp hatırlamamak sana ve sende bırakılan anılara bağlı elbet ama eminim artık..  İnsan sevdiğini unutmaz ki! İnsan ki tüm yaşanmışlığı hazine sayar kendine ve değişir. Zaman, değişim ve dönüşüm zamanıdır bundan böyle. Yenilikler katmak gerek hayata.  Çünkü adı üzerinde 'hayat' bu. Yaşamak lazım doyasıya.  Unutmasak da, hatta sadece unutmadığımız için belki de yepyeni şeyler katıp hayatımıza, dolu dolu yaşamak lazım. Eski kahkahalarımız da o kahkahaların nedenleri de çok güzeldi elbet ama neden daha güzelleri olmasın ki?  Bak derin bir nefes al şimdi!  Tüm yaşamı hisset içindeki her zerrede.  Bak! Yaşıyorsun işte! Her şeye,herkese...
Devamı

Yaşamın orta yerinde çırpınıyor kelebek!

Böyle olması gerekiyor demiştim ve tam da böyle olmuştu.  Evet, hâlâ en olması gereken şekilde olmaya devam ediyor bir şeyler.  Her akşam soruyorum kendime; 'mutlu muyum?' diye ve cevap hâlâ tatmin edici derecede 'mutlu'. Sadece bugün biraz fazla sorgular biraz da aslında fazla boşvermiş bir ruh halindeyim.  Hayatın başlangıcına da sonuna da,  ansızın gidişlerin yaşattığı acıya da gelişlerin çiçekler açtırışına da tanığım.  Sevinç göz yaşlarını da döktüm aynı gün, üzgün oluşun da.  Peki sen canım okuyan, hissettin mi hiç bir başkasının acısını tam da yüreğinin orta yerinde?  Canının parçasını bir avuç toprağa emanet etmiş birinin yerine koyup da kendini düşündün mü ona nasıl merhem olabilirim diye?  Peki girdin mi sen de toprağın en derinine gençliğinin baharında yitip gidenle?  Bu hayatta çoktur sevdiğim, şükür ki sevenim de. Ama yine de, herkese ve her şeye rağmen, yalnızım bu hayatta ve her alınan yaş daha ...
Devamı