Gökkuşağının renklerini kat gönlüne...
Çırp kanatlarını mutlulukla küçük kuş!
Bak yeniden hissediyorsun rüzgarın nefesini..
Yepyeni hisler, yepyeni gülüşler..
Enkazın tüm pisliğini temizleyip yepyeni bir şehir inşa ediyorsun gönlüne.
Hiçbir şey geçmiş gibi değil.
Olmadı hiçbir şey şimdiye kadar bu denli özel.
Her kanat çırptığında gökkuşağı geçiyor gönlünden, dokunduğun yer hayat buluyor.
.
.
.
Hayatı o an durdurabilmeyi isteyecek kadar güzel bakan bir çift göz kovdu hüzünlerimi. Hüzünkovan kuşu diyor ama bilmiyor gönlümde biriktirdiğim hüzünleri kendinin kovduğunu.. Daha önce hiç hissetmemiştim böyle. Çok farklı, çok yeni. Düşünceler, duygular, hisler.. Çok daha olgun her şey. Çok daha 'ben' gibi. Sanki yüreğimin kalemi bir resim çizmiş de yaşayalım diye bizi yerleştirmiş gibi içine. Ruhumun aynasını yüreğimde hissediyorum ve bir dilek daha bırakıyorum göğe:
"Değişmesin hiçbir şey! Ne olur! Hep böyle kalsın! Şimdinin güzelliği geleceği sarsın!"
.
.
.
Ve uç özgürce küçük kuş;
umut olan şiirini, can katan aşkını, ruhuna ışık tutan mucizeni de katıp da gövdene..
Uç dokunduğun yere izlerini bırakarak gökkuşağının!
-Öperler.
Yorumlar
Yorum Gönder