Fakat ne kadar haklıymışım!

Kooosskoca bir yılı geride bıraktık. Öyle bir yıldı ki herkes yeterince her türlü yermeyi de geyiği de yaptığı için durup da bir de ben klişelerden bahsedecek değilim.

2020 hakkında söylemek istediğim tek şey, bomba gibi başladı diye sevinmiştim; bombaların patlayabildiğini hesaba katmamışım.. 

Bu kadar saçma sapanlığın orta yerinde, biraz da hayata ters gitmek istercesine bir şeyler yapmaya başladım. Oldu mu bilmiyorum, oldu diyebileceğim noktaya gelmedi ama gelecek gibi hissediyorum. Bıraktığınız yerdeyim yani; hala ihtimallere heyecanlanıyorum. Sonunda üzülür müyüm bu sefer onu kestiremiyorum. 

İhtimaller, heyecanlar ve üzüntüler demişken fakat ne de haklı çıktım ama! 2020 daha toz pembe gibiyken hatta fikrinin 2019'dan geldiğini de düşünürsek epey ileri görüşlü davranarak tüm dünyanın da alnının ortasına kazımak isteyeceği bir dövme yaptırmışım. Eskiden ihtimallerin heyecanına üzülen bi' bendim bi' de Gülinler, son 9-10 aydır dünya halkı olarak topluca üzülür olduk. Eee ne diyelim sayın dünyalılar "Hayatıma hoş geldiniz!" ya da "Hayatınıza hoş geldim!". 

Ben ki umutları, hayalleri, ne olursa olsun iyiye yoracak ama'ları olan insanken artık iyimserliği yakalamak için peşinden koşuyorum. Eğlenme konusunda hala fena sayılmam ama içimde bir şeyler eksildi sanki. Artık eskisi gibi coşkulu, umut dolu ve heyecanlar taşan biri gibi hissetmiyorum. "Bir şeyler standardı yakalasın, yeter." diyorum. Her şeyin sonunda bir şeylerin iyiye gideceği hayallerini bırakın kurmayı dilim bile zor söyler oldu. Zaten her şeyin sonu geleceğine de çok ihtimal vermiyorum. Başı belli de sona sahip olacak bir durum gibi gelmiyor açıkçası... 

Birden bire dertleşir gibi bir şeyler dökülsün istedim ve ne dediğim hakkında da çok bir fikre sahip değilim. Kendi kendimle sohbet ederken yazıya dökesim geldi. Bu sene ruh halimi toplayıp herhangi bir cümle yazamadım. Sadece burası değil, o çok sevdiğim günlüğüm bile aylar öncesinde kaldı. Sanırım yazının bir şeyleri ölümsüz kıldığına olan inancım gereği bu yılı hatırlanır kılmak istemedim. İleride her şey iyi gider de, azıcık da olsa detayları unutursam okuyup da hatırlamak gibi bir isteğim hiç yok! Yaşarken hiç komik değildi, hatırlarken de olmayacağına eminim. 

Aslında geldiğim noktayı anlatabilen tek bir cümle var:

"Doğum günüme günler kaldı ve ben hiç heyecanlı değilim.. "

Durumun vahimliğini nesiller boyu anlatacak açıklamayı yaptım bence. 

Kafanızı şişirdiğim için teşekkürler. Kötü bir yazı oldu ama neyseki aylardır başımıza gelen en kötü şey bu yazı değil.



 

-Öperler. 


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hadi dövme yaptıralım!

Bir şarkı var. Daha doğrusu bir şarkının bir sözü. Karar verdim, onu dövme yaptıracağım. Şaşırdın mı? Şaşırma. Çünkü dün de bugün de bunu yaptım ve eminim ki yarın da yapacağım. Diyor ki şarkı, " İhtimallerin heyecanına üzülüyorum. " Ne kadar doğru! Ben her ihtimali düşüne düşüne deliren ve sadece ihtimal olmasına rağmen bir şeylerin heyecanına bel bağlayan bir kuş olarak artık bir de düşündüğüm ihtimallerin heyecanlarına üzülüyorum. Daha doğrusu olmayacağını öngörebildiğim ihtimallere bile en azından o anlık heyecanlanabildiğimi gördükçe kendime üzülüyorum. İnsanoğlu ne garip değil mi? Üzülmeye de sevinmeye de aslında kendi üretiyor sebeplerini. Dışarıdaki herkes ve her şey araç oluveriyor. Kimse ya da hiçbir şey nedeni değil aslında üzüntü ya da sevinçlerin. Hepsi insana yardım ediyor ulaşmak istediği sonu yakalaması için. Şimdi gene belki kafası karışık bir yazı gibi görünmüştür bu yazı ama öyle değil. Sözün özü net: İhtimallerin heyecanına üzülüyorum! Üzülmek içi...
Devamı

Dönüşüm..

Resim
"İnsan sevdiğini unutmaz ki.Ben mesela seni asla unutmam." Çok beğenerek okuduğum bir kitapta geçiyordu bu sözler..  Ne doğruymuş!  Evet, gerçekten insani bir kalpse içinde çarpan; kim olursa olsun, başına ne gelirse gelsin sevdiysen bir kere unutulmuyor-muş.  İyi hatırlayıp hatırlamamak sana ve sende bırakılan anılara bağlı elbet ama eminim artık..  İnsan sevdiğini unutmaz ki! İnsan ki tüm yaşanmışlığı hazine sayar kendine ve değişir. Zaman, değişim ve dönüşüm zamanıdır bundan böyle. Yenilikler katmak gerek hayata.  Çünkü adı üzerinde 'hayat' bu. Yaşamak lazım doyasıya.  Unutmasak da, hatta sadece unutmadığımız için belki de yepyeni şeyler katıp hayatımıza, dolu dolu yaşamak lazım. Eski kahkahalarımız da o kahkahaların nedenleri de çok güzeldi elbet ama neden daha güzelleri olmasın ki?  Bak derin bir nefes al şimdi!  Tüm yaşamı hisset içindeki her zerrede.  Bak! Yaşıyorsun işte! Her şeye,herkese...
Devamı

Yaşamın orta yerinde çırpınıyor kelebek!

Böyle olması gerekiyor demiştim ve tam da böyle olmuştu.  Evet, hâlâ en olması gereken şekilde olmaya devam ediyor bir şeyler.  Her akşam soruyorum kendime; 'mutlu muyum?' diye ve cevap hâlâ tatmin edici derecede 'mutlu'. Sadece bugün biraz fazla sorgular biraz da aslında fazla boşvermiş bir ruh halindeyim.  Hayatın başlangıcına da sonuna da,  ansızın gidişlerin yaşattığı acıya da gelişlerin çiçekler açtırışına da tanığım.  Sevinç göz yaşlarını da döktüm aynı gün, üzgün oluşun da.  Peki sen canım okuyan, hissettin mi hiç bir başkasının acısını tam da yüreğinin orta yerinde?  Canının parçasını bir avuç toprağa emanet etmiş birinin yerine koyup da kendini düşündün mü ona nasıl merhem olabilirim diye?  Peki girdin mi sen de toprağın en derinine gençliğinin baharında yitip gidenle?  Bu hayatta çoktur sevdiğim, şükür ki sevenim de. Ama yine de, herkese ve her şeye rağmen, yalnızım bu hayatta ve her alınan yaş daha ...
Devamı