Dibin dibi.

"bağrımda durmadan öten dertli bülbülün mecali kalmadı artık, sustu"
Ah, bazen şarkı diye yazıyorlar ya hani içimi
en çok o zamanlarda mutlu hissediyorum kendimi.
Mutlu hissetmek.
Ne uzak şu sıralar hem de ne yakın. Mutluluğun ucu alınan haberlere bağlı bu günlerde, nereye çekerse oraya dönüveriyor.
Şarkının devamında söz edilen yürekteki ateş öyle bir hal aldı ki
sular seller olsa aksa gene de kurutamaz içimi.
Dibinde dibi sanki buralar.
Tırmandıkça biraz daha düşüş gibi.

Çıkılacak elbet biliyorum,
birilerinin geçecek demesi zamanlarını çoktan geçtim.
Geçecek, biliyorum,
ama bir an önce geçsin istiyorum!
Bitecek, biliyorum,
ama beni de bitirmeden bitsin istiyorum.!
Sürecekse de tutunmama yetecek dalı uzatsın istiyorum.

Kafamı pencereden güneşe uzatıyorum, yıkasın beni, aydınlatsın yüreğimi diye;
olmuyor. 
Kafamı pencereden yağmura uzatıyorum yıkasın beni, alsın götürsün düşünceleri aklımdan uzağa diye;
olmuyor. 
Toprağa değmeden topraklanamıyormuş insan.
Bir görüntüde gördüğü denize, duyduğu dalga sesine göz yaşı dökebiliyormuş.
Burnuna 'can' olanın kokusu geliveriyormuş bir de... En içinden çıkılmazı da o oluyormuş.

Kanatlar takıp uçabilmek isterken görünmeyen bağlarla bağlanmak öyle acı ki.
Özgürlüğü özlemek. 
Sevgiyi özlemek.

Huzurlu hissedebilmeyi özledim. Her şey yolunda olmasa da yoluna sokabilecek güçte olmayı..
En büyük özgürlük de oymuş zaten,
hayat bunu da öğretti.

Uyusam
keşke.
Öyle bir uyusam ki
uyanınca
geçmiş olsa...



-Öperler.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hadi dövme yaptıralım!

Bir şarkı var. Daha doğrusu bir şarkının bir sözü. Karar verdim, onu dövme yaptıracağım. Şaşırdın mı? Şaşırma. Çünkü dün de bugün de bunu yaptım ve eminim ki yarın da yapacağım. Diyor ki şarkı, " İhtimallerin heyecanına üzülüyorum. " Ne kadar doğru! Ben her ihtimali düşüne düşüne deliren ve sadece ihtimal olmasına rağmen bir şeylerin heyecanına bel bağlayan bir kuş olarak artık bir de düşündüğüm ihtimallerin heyecanlarına üzülüyorum. Daha doğrusu olmayacağını öngörebildiğim ihtimallere bile en azından o anlık heyecanlanabildiğimi gördükçe kendime üzülüyorum. İnsanoğlu ne garip değil mi? Üzülmeye de sevinmeye de aslında kendi üretiyor sebeplerini. Dışarıdaki herkes ve her şey araç oluveriyor. Kimse ya da hiçbir şey nedeni değil aslında üzüntü ya da sevinçlerin. Hepsi insana yardım ediyor ulaşmak istediği sonu yakalaması için. Şimdi gene belki kafası karışık bir yazı gibi görünmüştür bu yazı ama öyle değil. Sözün özü net: İhtimallerin heyecanına üzülüyorum! Üzülmek içi...
Devamı

Dönüşüm..

Resim
"İnsan sevdiğini unutmaz ki.Ben mesela seni asla unutmam." Çok beğenerek okuduğum bir kitapta geçiyordu bu sözler..  Ne doğruymuş!  Evet, gerçekten insani bir kalpse içinde çarpan; kim olursa olsun, başına ne gelirse gelsin sevdiysen bir kere unutulmuyor-muş.  İyi hatırlayıp hatırlamamak sana ve sende bırakılan anılara bağlı elbet ama eminim artık..  İnsan sevdiğini unutmaz ki! İnsan ki tüm yaşanmışlığı hazine sayar kendine ve değişir. Zaman, değişim ve dönüşüm zamanıdır bundan böyle. Yenilikler katmak gerek hayata.  Çünkü adı üzerinde 'hayat' bu. Yaşamak lazım doyasıya.  Unutmasak da, hatta sadece unutmadığımız için belki de yepyeni şeyler katıp hayatımıza, dolu dolu yaşamak lazım. Eski kahkahalarımız da o kahkahaların nedenleri de çok güzeldi elbet ama neden daha güzelleri olmasın ki?  Bak derin bir nefes al şimdi!  Tüm yaşamı hisset içindeki her zerrede.  Bak! Yaşıyorsun işte! Her şeye,herkese...
Devamı

Yaşamın orta yerinde çırpınıyor kelebek!

Böyle olması gerekiyor demiştim ve tam da böyle olmuştu.  Evet, hâlâ en olması gereken şekilde olmaya devam ediyor bir şeyler.  Her akşam soruyorum kendime; 'mutlu muyum?' diye ve cevap hâlâ tatmin edici derecede 'mutlu'. Sadece bugün biraz fazla sorgular biraz da aslında fazla boşvermiş bir ruh halindeyim.  Hayatın başlangıcına da sonuna da,  ansızın gidişlerin yaşattığı acıya da gelişlerin çiçekler açtırışına da tanığım.  Sevinç göz yaşlarını da döktüm aynı gün, üzgün oluşun da.  Peki sen canım okuyan, hissettin mi hiç bir başkasının acısını tam da yüreğinin orta yerinde?  Canının parçasını bir avuç toprağa emanet etmiş birinin yerine koyup da kendini düşündün mü ona nasıl merhem olabilirim diye?  Peki girdin mi sen de toprağın en derinine gençliğinin baharında yitip gidenle?  Bu hayatta çoktur sevdiğim, şükür ki sevenim de. Ama yine de, herkese ve her şeye rağmen, yalnızım bu hayatta ve her alınan yaş daha ...
Devamı