Zamanın Birinde Kendime Gönderdiğim Mektup

Sevgili Ben,
Lütfen ben olmayı hatırla! Sana çok ihtiyacım var.
Renkli olan Ben’e. Mutlu olmayı ve nelerin mutlu ettiğini bilene. Sokaklarda dans eder gibi yürüyene.
Eğer büyüdüysen, yani şimdiki Ben büyümüş halinse; lütfen büyüme! Bir yolunu bul ve küçül. Kaybettiklerinin acısıyla başa çıkma şeklin buysa, yapma. Başka yollar bulursun. Elindekilere de uyma! Alışıyor ve alıştıkça kabul etmiş oluyorsun. Ya da tam tersi işliyor denklem, bilemiyorum. Ama işte bilmemeye devam et mesela! Soruları sormayı daha çok severim ben, cevapları değil. 
Verilen sözlerin tutulmasını beklemekten vazgeçtin çoktan, biliyorum. Her seferinde yutkunamadığın sözcükler bırakması canını acıttı diye acımaktan vazgeçme! Çünkü "heves eden kız" olmaktı seni sen, beni ben yapan.
Mesela en son içinden gelerek, düşünmeden ve öylesine, sadece sevdiğin için ne zaman dans ettin? Hatırlamıyorsun. İçindeki müzik çalmayı durdurdu. Kırılan taşlar yanlış yerlere oturdu. OLSUN! Taşları topla, denize at. İleri atmayı hiçbir zaman beceremedin, o zaman sen de geriye atmaya devam et. Yeter ki kaldırıp atacak güçte ol. Altlarda kalan sesini kıstığın müziğin akmasına izin ver.
Sevgili Ben,
Korkuyorsun. Görüyorum. Hayatının en önemli değerlerini yitirdin. Biliyorum. Canın çok acıdı. Hissediyorum. AMA takılma bu kadar. Sen kendini bulmayı seçmedikçe küllenmeye çalışan ateşi körüklüyorsun. Kaldır kendini at uçurumdan. Ölmeyeceksin. Kuşlar uçmayı öğrenmek için yüksekten atlamalıdır. Unutma. Atlama cesaretini gösteremezsen durduğun yerde sayarsın.
Sevgili Ben,
Seni çok seviyorum. Her halinle. Yüreğinde saklı olan seni: yani Ben'i. Ama şu anki halini sevmediğini görüyorum. Sevme de zaten! Bu sen değilsin! Sevmedin diye de küsüp köşene çekilme. Gönder şimdi'yi. Kendin ol. 
Sevgiyi hatırla.
Gökleri.
Kuşları.
Uçmayı.
Renk mi istiyorsun? AL O BOYALARI.
Maviyi hatırla! Kendin olmayı... 

 At kendini uçurumdan. Elinden tutan yine sen olacaksın kendinin.

 01.04.2018-22:31
Not:
Bu mektuptan bir vakit sonra, uçurumdan atladım canım okuyan. Renklerim geri geldi. Kanat çırpmak hiç bu kadar zevkli olmamıştı! Dünyanın hangi köşesinde kanadı kırık bir kuş varsa onlar adına da uçtuğumu hissettim. Dans mı? O en zoruydu, hala sebepsiz, öylesine dans edemesem de yolları dans eder gibi yürüyebiliyorum. Sana sözüm olsun bir sonraki seviye evde saatlerce halının üzerinde oynayan ben olacak!
-Öperler.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hadi dövme yaptıralım!

Bir şarkı var. Daha doğrusu bir şarkının bir sözü. Karar verdim, onu dövme yaptıracağım. Şaşırdın mı? Şaşırma. Çünkü dün de bugün de bunu yaptım ve eminim ki yarın da yapacağım. Diyor ki şarkı, " İhtimallerin heyecanına üzülüyorum. " Ne kadar doğru! Ben her ihtimali düşüne düşüne deliren ve sadece ihtimal olmasına rağmen bir şeylerin heyecanına bel bağlayan bir kuş olarak artık bir de düşündüğüm ihtimallerin heyecanlarına üzülüyorum. Daha doğrusu olmayacağını öngörebildiğim ihtimallere bile en azından o anlık heyecanlanabildiğimi gördükçe kendime üzülüyorum. İnsanoğlu ne garip değil mi? Üzülmeye de sevinmeye de aslında kendi üretiyor sebeplerini. Dışarıdaki herkes ve her şey araç oluveriyor. Kimse ya da hiçbir şey nedeni değil aslında üzüntü ya da sevinçlerin. Hepsi insana yardım ediyor ulaşmak istediği sonu yakalaması için. Şimdi gene belki kafası karışık bir yazı gibi görünmüştür bu yazı ama öyle değil. Sözün özü net: İhtimallerin heyecanına üzülüyorum! Üzülmek içi...
Devamı

Dönüşüm..

Resim
"İnsan sevdiğini unutmaz ki.Ben mesela seni asla unutmam." Çok beğenerek okuduğum bir kitapta geçiyordu bu sözler..  Ne doğruymuş!  Evet, gerçekten insani bir kalpse içinde çarpan; kim olursa olsun, başına ne gelirse gelsin sevdiysen bir kere unutulmuyor-muş.  İyi hatırlayıp hatırlamamak sana ve sende bırakılan anılara bağlı elbet ama eminim artık..  İnsan sevdiğini unutmaz ki! İnsan ki tüm yaşanmışlığı hazine sayar kendine ve değişir. Zaman, değişim ve dönüşüm zamanıdır bundan böyle. Yenilikler katmak gerek hayata.  Çünkü adı üzerinde 'hayat' bu. Yaşamak lazım doyasıya.  Unutmasak da, hatta sadece unutmadığımız için belki de yepyeni şeyler katıp hayatımıza, dolu dolu yaşamak lazım. Eski kahkahalarımız da o kahkahaların nedenleri de çok güzeldi elbet ama neden daha güzelleri olmasın ki?  Bak derin bir nefes al şimdi!  Tüm yaşamı hisset içindeki her zerrede.  Bak! Yaşıyorsun işte! Her şeye,herkese...
Devamı

Yaşamın orta yerinde çırpınıyor kelebek!

Böyle olması gerekiyor demiştim ve tam da böyle olmuştu.  Evet, hâlâ en olması gereken şekilde olmaya devam ediyor bir şeyler.  Her akşam soruyorum kendime; 'mutlu muyum?' diye ve cevap hâlâ tatmin edici derecede 'mutlu'. Sadece bugün biraz fazla sorgular biraz da aslında fazla boşvermiş bir ruh halindeyim.  Hayatın başlangıcına da sonuna da,  ansızın gidişlerin yaşattığı acıya da gelişlerin çiçekler açtırışına da tanığım.  Sevinç göz yaşlarını da döktüm aynı gün, üzgün oluşun da.  Peki sen canım okuyan, hissettin mi hiç bir başkasının acısını tam da yüreğinin orta yerinde?  Canının parçasını bir avuç toprağa emanet etmiş birinin yerine koyup da kendini düşündün mü ona nasıl merhem olabilirim diye?  Peki girdin mi sen de toprağın en derinine gençliğinin baharında yitip gidenle?  Bu hayatta çoktur sevdiğim, şükür ki sevenim de. Ama yine de, herkese ve her şeye rağmen, yalnızım bu hayatta ve her alınan yaş daha ...
Devamı