Gökyüzü.Yalnızlık.Huzur.

"Kıyıdan kopa kopa derine indik..."

Nasıl bir an, nasıl bir şarkı!
Gene sonsuza dönüşmesini istediğim bir andayım. Bir kişi eksik sadece.Tam da bu anda O da burada olabilseydi hayatın tüm hazinesine sahibim diyebilirdim ama yine de şükür'se bu anın teşekkürü SONSUZ ŞÜKÜR!

***
Hayat öyle acımasız bir girdap ki hiç durmuyor. Hani diyor ya şarkıda,
"Bu kadar insan,
hani tek bi' tür,
oturup tek bir gün susmuş mu birlikte?Bir kerecik izlemiş mi güneşin doğuşunu, batışını?
Bir suyun akışını bile almış ezbere!"
işte tam da böyle diyorum durup bir dakikalığına ve nefes almaya çalışıyorum. Herkesi ve her şeyi bu anın dışına itiyorum. En önemlisi bu anları arttırabilmek sanırım. Girdaptan çıkamasak da azıcık kenara çekilmek belki de. 'Kafayı takıp çıkarmak' arada benimkisi. Sıfırlanmasa da topraklanmak. Kötülüklerin ortasında yeşeren bir fideyi alıp büyütmek. Meyvesine, çiçeğine sevinmek. Her gün boyu biraz daha büyüdü diye heyecanlanmak. Koparıp da fesleğenin yaprağını çayına atmak ve o mutlulukta kaybolmak. Çayını da ruhunu da güzelleştirdiği için dönüp toprağa ayrı fesleğene ayrı teşekkür etmek. Apartmanların ortasındaki saksılarda yetiştirdiğin domates ve bibere bakıp bir gün sizi bahçemizle buluşturacağım diye söz vermek ve hiçbir nedenin kalmadığında o söz uğruna, o bahçe için ayağa kalkmak, çalışmak. O bahçedeki ilk ağacın limon olacağının ve kokusunu çektiğin o ilk anın hayalini kurmak. 

Benimkisi de böyle bir mücadelede kalış şekli. İnadına. Solmamak adına. Güçlü olmak ihtiyacı kendim için de değil üstelik. Yüreğimdeki sevgiyle çevreme güç vermek için bunca emek. Bu anı yaratamayıp da huzur bulamayan can'a can olabilmek, ekmeği böler gibi huzuru bölüp koymak için sofraya.
Bunca gelecek hayali kurabilme ve umutlanabilmenin sırrını da geçmişten alıyorum. Anılar tutuyor umutların gücünü içinde. Mesela bir şarkı ve o şarkıda hissedilmiş tek bir ana sığınıyorum bazen. O hissi tekrarlamak için şartları zorluyorum. Bazen içindeki çiçek çoktan değişmiş olsa da bir saksının anısı yeşillendiriyor umudu. O saksı geldiği anki kahkahaya sığınıyorum. Yenisini atmak adına karşılıyorum anları, anı olunca diğer anları sarsın diye.

İşin özü istemekte sanırım. Tüm herkes mutsuzluk saçarken aralarından sıyrılabilmekte. Bir de yalnızlıkta. Yalnızlık en büyük topraklanmaların ev sahibidir. İlhamların sevgilisi. Aylar sonra kalem aldırır mesela ele, iç döktürür. Yalnızlık kalabalıkları iyi etmek için gerekir. Kendi kendine kalıp uzaktan izlemek ve çıkış yolunu bulmak için bir de... 

***

Sadece şu an ve bu yalnızlık için teşekkürler.
Bir sonraki hüzün, kork benden!
Şimdi daha güçlüyüm!
-Öperler.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hadi dövme yaptıralım!

Bir şarkı var. Daha doğrusu bir şarkının bir sözü. Karar verdim, onu dövme yaptıracağım. Şaşırdın mı? Şaşırma. Çünkü dün de bugün de bunu yaptım ve eminim ki yarın da yapacağım. Diyor ki şarkı, " İhtimallerin heyecanına üzülüyorum. " Ne kadar doğru! Ben her ihtimali düşüne düşüne deliren ve sadece ihtimal olmasına rağmen bir şeylerin heyecanına bel bağlayan bir kuş olarak artık bir de düşündüğüm ihtimallerin heyecanlarına üzülüyorum. Daha doğrusu olmayacağını öngörebildiğim ihtimallere bile en azından o anlık heyecanlanabildiğimi gördükçe kendime üzülüyorum. İnsanoğlu ne garip değil mi? Üzülmeye de sevinmeye de aslında kendi üretiyor sebeplerini. Dışarıdaki herkes ve her şey araç oluveriyor. Kimse ya da hiçbir şey nedeni değil aslında üzüntü ya da sevinçlerin. Hepsi insana yardım ediyor ulaşmak istediği sonu yakalaması için. Şimdi gene belki kafası karışık bir yazı gibi görünmüştür bu yazı ama öyle değil. Sözün özü net: İhtimallerin heyecanına üzülüyorum! Üzülmek içi...
Devamı

Dönüşüm..

Resim
"İnsan sevdiğini unutmaz ki.Ben mesela seni asla unutmam." Çok beğenerek okuduğum bir kitapta geçiyordu bu sözler..  Ne doğruymuş!  Evet, gerçekten insani bir kalpse içinde çarpan; kim olursa olsun, başına ne gelirse gelsin sevdiysen bir kere unutulmuyor-muş.  İyi hatırlayıp hatırlamamak sana ve sende bırakılan anılara bağlı elbet ama eminim artık..  İnsan sevdiğini unutmaz ki! İnsan ki tüm yaşanmışlığı hazine sayar kendine ve değişir. Zaman, değişim ve dönüşüm zamanıdır bundan böyle. Yenilikler katmak gerek hayata.  Çünkü adı üzerinde 'hayat' bu. Yaşamak lazım doyasıya.  Unutmasak da, hatta sadece unutmadığımız için belki de yepyeni şeyler katıp hayatımıza, dolu dolu yaşamak lazım. Eski kahkahalarımız da o kahkahaların nedenleri de çok güzeldi elbet ama neden daha güzelleri olmasın ki?  Bak derin bir nefes al şimdi!  Tüm yaşamı hisset içindeki her zerrede.  Bak! Yaşıyorsun işte! Her şeye,herkese...
Devamı

Yaşamın orta yerinde çırpınıyor kelebek!

Böyle olması gerekiyor demiştim ve tam da böyle olmuştu.  Evet, hâlâ en olması gereken şekilde olmaya devam ediyor bir şeyler.  Her akşam soruyorum kendime; 'mutlu muyum?' diye ve cevap hâlâ tatmin edici derecede 'mutlu'. Sadece bugün biraz fazla sorgular biraz da aslında fazla boşvermiş bir ruh halindeyim.  Hayatın başlangıcına da sonuna da,  ansızın gidişlerin yaşattığı acıya da gelişlerin çiçekler açtırışına da tanığım.  Sevinç göz yaşlarını da döktüm aynı gün, üzgün oluşun da.  Peki sen canım okuyan, hissettin mi hiç bir başkasının acısını tam da yüreğinin orta yerinde?  Canının parçasını bir avuç toprağa emanet etmiş birinin yerine koyup da kendini düşündün mü ona nasıl merhem olabilirim diye?  Peki girdin mi sen de toprağın en derinine gençliğinin baharında yitip gidenle?  Bu hayatta çoktur sevdiğim, şükür ki sevenim de. Ama yine de, herkese ve her şeye rağmen, yalnızım bu hayatta ve her alınan yaş daha ...
Devamı