İçimde Kötü İhtimaller Perisi Var!
Bugünlerde depresif atakları, zor anları ve bir sürü şeyi kucaklıyorum, kimse farkında olmadan. Hayat akıp giderken ben koza örüp çevreme sonra tek tek çözüyorum o iplikleri, kimse farkında olmadan.
Ben heyecanlanıyor,
özlüyor,
kırılıyor,
parçalanıyor
ve toplanıyorum,
kimse farkında olmadan.
Yani işin özü bu aralar bi başıma çok yoldan geçiyor çok sapaktan dönüyor ve çok savaştan galip çıkıyorum. Bazen kendi kendimin elinden tutuyorum bazen gücüm yetmiyor dibe vuruyorum.
Ama ne yaparsam yapayım kimsesiz,
kimseye söylemeden
ve kimseye hissettirmeden geçiriyorum. Çünkü hayat denen şey bir girdaba çekti, beni yalnız bıraktı.
Arkadaşımı, sevgilimi, dayanağımı aldı. Günlerimi tek geçirmeye alıştım. Tek ya da onsuz eğlenmenin yollarını arayıp buldum. Görüşebildiğimiz dar ve yorgun zamanların içinde sevdiğim adamı bulmaya çalışmaktan vazgeçtim sözleri sesleri eledim kendime sevgilimi çıkardım tatmin oldum. Her işi kendim halleder her kötü anımın üstesinden kendim gelir oldum.
Ama bugün bazı günler olduğu gibi bir şey oldu. Her zaman olmayan bir şey. Ağlaya ağlaya yolları geçirten. Alkol yoluna uğramayan bana içtiren.
Aslında sebepsiz ve sonuçsuz bir ana ulaştırdı.
Gözlerimin sebebine rüzgar dedi evdekilere dilim. İçimin suskunluğuna yorgunluk.
Yalan gülüşlerle geçirdik burayı bu gece.
Ama içim yanık.
Kızgınlık yok.
Kırgınlık mı bu, hayır değil.
Üzgünlüğüm mü bu diye bakıyorum, üzülmeye sebep yok.
Boşluk bence.
Şarkılara bağırdım yol boyu. Kafamı sıfırladı. Nefes aldım.
Fırtına çektim içime, içimdeki poyrazı süpürdü.
Azıcık içince bir de sakinledi içim. Yapamayacağımızı bildiğim şeyleri hayal etmekten de zaten vazgeçtim.
Neyse,
bunu niye yazdın, sonucu ne olsun, tartışma mı çıkacak, sevgi mi belli değil dersen de haklısın canım okuyan.
Ama tartışma, kızgınlık, aykırılık vs değil niyetim. İçimdeki yolun sonu bu değil.
İçimde sadece anlaşılmayı bekleyen bi kuş var. Özlem dolu. Kanadı kırık biraz.
Yazı yollarını kaybetmiş ama yine de başı düşünce dara çözümü yazmakta bulan. Renkleri soluklaşınca hemen canlandırmak isteyen.
Yazıyorum çünkü yazmak iyi geliyor bana. Yazıyorum, çünkü başka türlüsünü bilmiyorum içini dökmenin.
Bugün şarkılara bağırmanın zirve olduğu bir gün canım okuyan. Anladığını biliyorum.
Anlamanı her zamankinden daha fazla istiyorum.
"Kafam bozuk, gönlüm soluk, dilim donuk bu dümende" diyen Birsen Tezer'den "içimde kötü ihtimaller perisi" diyen Gökhan Türkmen'e geçiyorum.
İyi geceler canım okuyan. Sabah gün güzel aysın. İçimizin ısınmasına çok ihtiyacımız var.
-Öperler.
Ben heyecanlanıyor,
özlüyor,
kırılıyor,
parçalanıyor
ve toplanıyorum,
kimse farkında olmadan.
Yani işin özü bu aralar bi başıma çok yoldan geçiyor çok sapaktan dönüyor ve çok savaştan galip çıkıyorum. Bazen kendi kendimin elinden tutuyorum bazen gücüm yetmiyor dibe vuruyorum.
Ama ne yaparsam yapayım kimsesiz,
kimseye söylemeden
ve kimseye hissettirmeden geçiriyorum. Çünkü hayat denen şey bir girdaba çekti, beni yalnız bıraktı.
Arkadaşımı, sevgilimi, dayanağımı aldı. Günlerimi tek geçirmeye alıştım. Tek ya da onsuz eğlenmenin yollarını arayıp buldum. Görüşebildiğimiz dar ve yorgun zamanların içinde sevdiğim adamı bulmaya çalışmaktan vazgeçtim sözleri sesleri eledim kendime sevgilimi çıkardım tatmin oldum. Her işi kendim halleder her kötü anımın üstesinden kendim gelir oldum.
Ama bugün bazı günler olduğu gibi bir şey oldu. Her zaman olmayan bir şey. Ağlaya ağlaya yolları geçirten. Alkol yoluna uğramayan bana içtiren.
Aslında sebepsiz ve sonuçsuz bir ana ulaştırdı.
Gözlerimin sebebine rüzgar dedi evdekilere dilim. İçimin suskunluğuna yorgunluk.
Yalan gülüşlerle geçirdik burayı bu gece.
Ama içim yanık.
Kızgınlık yok.
Kırgınlık mı bu, hayır değil.
Üzgünlüğüm mü bu diye bakıyorum, üzülmeye sebep yok.
Boşluk bence.
Şarkılara bağırdım yol boyu. Kafamı sıfırladı. Nefes aldım.
Fırtına çektim içime, içimdeki poyrazı süpürdü.
Azıcık içince bir de sakinledi içim. Yapamayacağımızı bildiğim şeyleri hayal etmekten de zaten vazgeçtim.
Neyse,
bunu niye yazdın, sonucu ne olsun, tartışma mı çıkacak, sevgi mi belli değil dersen de haklısın canım okuyan.
Ama tartışma, kızgınlık, aykırılık vs değil niyetim. İçimdeki yolun sonu bu değil.
İçimde sadece anlaşılmayı bekleyen bi kuş var. Özlem dolu. Kanadı kırık biraz.
Yazı yollarını kaybetmiş ama yine de başı düşünce dara çözümü yazmakta bulan. Renkleri soluklaşınca hemen canlandırmak isteyen.
Yazıyorum çünkü yazmak iyi geliyor bana. Yazıyorum, çünkü başka türlüsünü bilmiyorum içini dökmenin.
Bugün şarkılara bağırmanın zirve olduğu bir gün canım okuyan. Anladığını biliyorum.
Anlamanı her zamankinden daha fazla istiyorum.
"Kafam bozuk, gönlüm soluk, dilim donuk bu dümende" diyen Birsen Tezer'den "içimde kötü ihtimaller perisi" diyen Gökhan Türkmen'e geçiyorum.
İyi geceler canım okuyan. Sabah gün güzel aysın. İçimizin ısınmasına çok ihtiyacımız var.
-Öperler.
Yorumlar
Yorum Gönder