Başlangıçlar önemli.

Bu gece gene geçiyorum içinden içimin. Bindim o çok sevdiğim kelimeler vagonuna. Özledim. Kelimelerimi. Öyle bir dönemindeyim ki hayatın, kelimeler aklıma hücum ettiğinde kalkıp yazamıyor sonrasında da unutuyorum. Hatırlamaya çalışmaksa daha da canımı acıtıyor, bırakıyorum. Sırf bu yüzden vazgeçtim uzun zamandır yazmaktan. Bu daha da acıttı içimi. Yazmak her şeyin üstesinden gelirdi, yazamadım. Acımak istedim belki de. Susmak en büyük yaraydı çünkü. Susmak lanetiydi bana hayatın. Susmak beynimi patlattı. Yazmak istedim bu gece, üşenmeden yazmak. Ne yazacağım hakkında en ufak bir fikrim de yok aslında. Olsun. Yazmak geri getirecek bana beni. Biliyorum. Yazmak yeniden öğretecek bana kelimeleri unutmamayı. Yazmak zamanla geri verecek bana dolma kalemimi ve en yakın arkadaşım olan günlüğümü. Yazmak her şeyin başlangıcı olacak yeni hayatımın getirilerinde. Yine bir yeniliğe alışma dönemine giriyorum. Hayat her şeyi tattıracak, ısrarcı. Özlemeyi öğretti diyordum şimdi daha da özlemeyi öğretecek. Bir şeyler için daha çok çabalamayı öğretecek. Öngösterimini yaptığı hayallerimi gerçek yapmak için gün saymayı öğretecek. Hayat yine bir sürü sürpriz koyacak önüme, acı-tatlı fark etmez al diyecek. Bu sefer hepsini sabırla karşılamaya hazırım! Geçtiğimiz aylarda çok şey oldu. Aldım elime bir tebeşir kafamdaki yolları çizdim. Tebeşir iyidir, karınca getirmez içeri. Silinir isteyince, yenisi çizilir. Çizdiğim yolları bir bir geçtikçe her şey daha da yoluna girecek, eminim.
Yazmayı unutmuşum. Bu nefesi alıp vermeyi unutmakla aynı şey bence. Ağrılı, zor, ölümcül. Başladığım cümlelerin bi sonu yok, varsa da ben bulamıyorum. Ama bu gece bambaşka bir başlangıç olsun kelimelere. Başını getirdim, nasılsa sonunu bağlayacağım zaman da gelecektir!

-Öperler. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hadi dövme yaptıralım!

Bir şarkı var. Daha doğrusu bir şarkının bir sözü. Karar verdim, onu dövme yaptıracağım. Şaşırdın mı? Şaşırma. Çünkü dün de bugün de bunu yaptım ve eminim ki yarın da yapacağım. Diyor ki şarkı, " İhtimallerin heyecanına üzülüyorum. " Ne kadar doğru! Ben her ihtimali düşüne düşüne deliren ve sadece ihtimal olmasına rağmen bir şeylerin heyecanına bel bağlayan bir kuş olarak artık bir de düşündüğüm ihtimallerin heyecanlarına üzülüyorum. Daha doğrusu olmayacağını öngörebildiğim ihtimallere bile en azından o anlık heyecanlanabildiğimi gördükçe kendime üzülüyorum. İnsanoğlu ne garip değil mi? Üzülmeye de sevinmeye de aslında kendi üretiyor sebeplerini. Dışarıdaki herkes ve her şey araç oluveriyor. Kimse ya da hiçbir şey nedeni değil aslında üzüntü ya da sevinçlerin. Hepsi insana yardım ediyor ulaşmak istediği sonu yakalaması için. Şimdi gene belki kafası karışık bir yazı gibi görünmüştür bu yazı ama öyle değil. Sözün özü net: İhtimallerin heyecanına üzülüyorum! Üzülmek içi...
Devamı

Dönüşüm..

Resim
"İnsan sevdiğini unutmaz ki.Ben mesela seni asla unutmam." Çok beğenerek okuduğum bir kitapta geçiyordu bu sözler..  Ne doğruymuş!  Evet, gerçekten insani bir kalpse içinde çarpan; kim olursa olsun, başına ne gelirse gelsin sevdiysen bir kere unutulmuyor-muş.  İyi hatırlayıp hatırlamamak sana ve sende bırakılan anılara bağlı elbet ama eminim artık..  İnsan sevdiğini unutmaz ki! İnsan ki tüm yaşanmışlığı hazine sayar kendine ve değişir. Zaman, değişim ve dönüşüm zamanıdır bundan böyle. Yenilikler katmak gerek hayata.  Çünkü adı üzerinde 'hayat' bu. Yaşamak lazım doyasıya.  Unutmasak da, hatta sadece unutmadığımız için belki de yepyeni şeyler katıp hayatımıza, dolu dolu yaşamak lazım. Eski kahkahalarımız da o kahkahaların nedenleri de çok güzeldi elbet ama neden daha güzelleri olmasın ki?  Bak derin bir nefes al şimdi!  Tüm yaşamı hisset içindeki her zerrede.  Bak! Yaşıyorsun işte! Her şeye,herkese...
Devamı

Yaşamın orta yerinde çırpınıyor kelebek!

Böyle olması gerekiyor demiştim ve tam da böyle olmuştu.  Evet, hâlâ en olması gereken şekilde olmaya devam ediyor bir şeyler.  Her akşam soruyorum kendime; 'mutlu muyum?' diye ve cevap hâlâ tatmin edici derecede 'mutlu'. Sadece bugün biraz fazla sorgular biraz da aslında fazla boşvermiş bir ruh halindeyim.  Hayatın başlangıcına da sonuna da,  ansızın gidişlerin yaşattığı acıya da gelişlerin çiçekler açtırışına da tanığım.  Sevinç göz yaşlarını da döktüm aynı gün, üzgün oluşun da.  Peki sen canım okuyan, hissettin mi hiç bir başkasının acısını tam da yüreğinin orta yerinde?  Canının parçasını bir avuç toprağa emanet etmiş birinin yerine koyup da kendini düşündün mü ona nasıl merhem olabilirim diye?  Peki girdin mi sen de toprağın en derinine gençliğinin baharında yitip gidenle?  Bu hayatta çoktur sevdiğim, şükür ki sevenim de. Ama yine de, herkese ve her şeye rağmen, yalnızım bu hayatta ve her alınan yaş daha ...
Devamı