Özlemek.

Gök gürlüyor.
Evet. Herhangi bir betimleme yapmayacağım.
Gök gürlüyor. Ve ben korkuyorum.
Korku mu bu? Bilmiyorum.
Titreme. En derinimde.. Issızlık hissi. Saklanma ihtiyacı. 
Korku mu oluyor bu? Bilemedim.
Eh zaten bilinmezliğin efendisiyim.
Gök gürlüyor.
Duymamak için müzik açmaya karar veriyorum fakat bu sefer de hangi şarkıyı dinlemek istediğimi bilmiyorum.
En iyisi boşvereyim.
Zaten başım da ağrıyordu.
Yok yok. Bi' şarkı vardı, onu dinleyeyim. Neydi o?
Al işte! Bulamıyorum!
Neydi.. Neydii...
Aman.. O şarkı yoktur zaten. 
Tabi canım. Yoktur. Olsa ben hatırlardım.
Neyse.
Şuraya birkaç aforizma mı sallasam? Yok canım! İyice saçmaladım.
Ama işte gök gürlüyor!
Titriyor içim.
O zaman istediğim kadar saçmalayabilirim. Di mi?
Hem zaten O da burda değil! Olsa böyle mi olurdu?
Hah! Ne sandın? Bu huysuzluğun sebebi başka ne olabilirdi?
Yetmiyor! Dünyanın tüm zamanları bizim de olsa ayrılık ateşi düşünce cana, ne ruh kalıyor ne beden bende.
Gök gürlüyor. Titriyor içim. Bastıracak tek müzik kalbinin ritmi. 
Evet, uzakta olan hani.
Neyse.. 
Üzülmenin vakti değildir baharlar.
Ama yağmur yağıyor, gök gürlüyor! O zaman bu yaşadığım da bahar değil.
O zaman ben biraz üzüleyim. Ama biraz. Çok az. Yani işte ne bileyim üzülmek bu, ayarlanır şey değil.
Ama çok olmayacağına da söz verebilirim.
Çünkü,
Gelecek!
Kapkara bulutlar çekip gittiğinde bahar çiçekleri açtıracak gönlümde...





Not: Bugün bu yazı kadar tersim (somurtan emoji)



-Öperler.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hadi dövme yaptıralım!

Bir şarkı var. Daha doğrusu bir şarkının bir sözü. Karar verdim, onu dövme yaptıracağım. Şaşırdın mı? Şaşırma. Çünkü dün de bugün de bunu yaptım ve eminim ki yarın da yapacağım. Diyor ki şarkı, " İhtimallerin heyecanına üzülüyorum. " Ne kadar doğru! Ben her ihtimali düşüne düşüne deliren ve sadece ihtimal olmasına rağmen bir şeylerin heyecanına bel bağlayan bir kuş olarak artık bir de düşündüğüm ihtimallerin heyecanlarına üzülüyorum. Daha doğrusu olmayacağını öngörebildiğim ihtimallere bile en azından o anlık heyecanlanabildiğimi gördükçe kendime üzülüyorum. İnsanoğlu ne garip değil mi? Üzülmeye de sevinmeye de aslında kendi üretiyor sebeplerini. Dışarıdaki herkes ve her şey araç oluveriyor. Kimse ya da hiçbir şey nedeni değil aslında üzüntü ya da sevinçlerin. Hepsi insana yardım ediyor ulaşmak istediği sonu yakalaması için. Şimdi gene belki kafası karışık bir yazı gibi görünmüştür bu yazı ama öyle değil. Sözün özü net: İhtimallerin heyecanına üzülüyorum! Üzülmek içi...
Devamı

Dönüşüm..

Resim
"İnsan sevdiğini unutmaz ki.Ben mesela seni asla unutmam." Çok beğenerek okuduğum bir kitapta geçiyordu bu sözler..  Ne doğruymuş!  Evet, gerçekten insani bir kalpse içinde çarpan; kim olursa olsun, başına ne gelirse gelsin sevdiysen bir kere unutulmuyor-muş.  İyi hatırlayıp hatırlamamak sana ve sende bırakılan anılara bağlı elbet ama eminim artık..  İnsan sevdiğini unutmaz ki! İnsan ki tüm yaşanmışlığı hazine sayar kendine ve değişir. Zaman, değişim ve dönüşüm zamanıdır bundan böyle. Yenilikler katmak gerek hayata.  Çünkü adı üzerinde 'hayat' bu. Yaşamak lazım doyasıya.  Unutmasak da, hatta sadece unutmadığımız için belki de yepyeni şeyler katıp hayatımıza, dolu dolu yaşamak lazım. Eski kahkahalarımız da o kahkahaların nedenleri de çok güzeldi elbet ama neden daha güzelleri olmasın ki?  Bak derin bir nefes al şimdi!  Tüm yaşamı hisset içindeki her zerrede.  Bak! Yaşıyorsun işte! Her şeye,herkese...
Devamı

Yaşamın orta yerinde çırpınıyor kelebek!

Böyle olması gerekiyor demiştim ve tam da böyle olmuştu.  Evet, hâlâ en olması gereken şekilde olmaya devam ediyor bir şeyler.  Her akşam soruyorum kendime; 'mutlu muyum?' diye ve cevap hâlâ tatmin edici derecede 'mutlu'. Sadece bugün biraz fazla sorgular biraz da aslında fazla boşvermiş bir ruh halindeyim.  Hayatın başlangıcına da sonuna da,  ansızın gidişlerin yaşattığı acıya da gelişlerin çiçekler açtırışına da tanığım.  Sevinç göz yaşlarını da döktüm aynı gün, üzgün oluşun da.  Peki sen canım okuyan, hissettin mi hiç bir başkasının acısını tam da yüreğinin orta yerinde?  Canının parçasını bir avuç toprağa emanet etmiş birinin yerine koyup da kendini düşündün mü ona nasıl merhem olabilirim diye?  Peki girdin mi sen de toprağın en derinine gençliğinin baharında yitip gidenle?  Bu hayatta çoktur sevdiğim, şükür ki sevenim de. Ama yine de, herkese ve her şeye rağmen, yalnızım bu hayatta ve her alınan yaş daha ...
Devamı