Belki bir gün..

Bundan aylar önce içimdeki huzuru yeniden keşfettim. Hepimiz şahidiz. Hayat denen bu karmaşık yapının orta yerinde önce çok yükseklerden yere çakıldım; yılmadım, düştüğümden daha büyük bir hızla toprağın bana sunduğu her nimeti kabullenerek yeniden daha yükseklere zıpladım. Hepimiz şahidiz. Tek olmanın ne demek olduğunu öğrendim, sadece ben olmayı... Küçük bir kız çocuğuyken bıraktığım yere geri dönüp tuttum yeniden kendi ellerimden. Kendi kendimi büyüttüm. Her zaman mutlu olacaksın diye öğütledim içime. Her zaman, sadece 'mutlu' ! Ben mutlu oldukça hayatın bana güzellikler sunacağına inandım. Ben mutlu oldum, o bana hediyelerini sundu. Ansızın fısıldadı bir gece kulağıma melekler, 'Bir mucize bekle!' diye. Yaktım tüm umut ışıklarını yüreğimin ve sabırla bekledim. Beklerken her an her saniye ,bir nedeni olmasa da, sadece gülümsedim ve dedim ki kendime 'Kov bütün hüzünleri! Mutlu ol, mutlu et!'. Yaşamdaki tek amacım bu oldu: Mutluluk! Şimdi hepimiz b...

Çırp kanatlarını mutlulukla küçük kuş! Bak yeniden hissediyorsun rüzgarın nefesini..  Yepyeni hisler, yepyeni gülüşler..  Enkazın tüm pisliğini temizleyip yepyeni bir şehir inşa ediyorsun gönlüne.  Hiçbir şey geçmiş gibi değil.  Olmadı hiçbir şey şimdiye kadar bu denli özel.  Her kanat çırptığında gökkuşağı geçiyor gönlünden, dokunduğun yer hayat buluyor.  . . . Hayatı o an durdurabilmeyi isteyecek kadar güzel bakan bir çift göz kovdu hüzünlerimi. Hüzünkovan kuşu diyor ama bilmiyor gönlümde biriktirdiğim hüzünleri kendinin kovduğunu.. Daha önce hiç hissetmemiştim böyle. Çok farklı, çok yeni. Düşünceler, duygular, hisler.. Çok daha olgun her şey. Çok daha 'ben' gibi. Sanki yüreğimin kalemi bir resim çizmiş de yaşayalım diye bizi yerleştirmiş gibi içine. Ruhumun aynasını yüreğimde hissediyorum ve bir dilek daha bırakıyorum göğe: "Değişmesin hiçbir şey! Ne olur! Hep böyle kalsın! Şimdinin güzelliği geleceği sarsın!" . . ....

'Hüzün kovan kuşu gelmiş, gecenin yanağına konuvermiş.' Bir şiir var; ne zaman kötü hissetsem umut olan, beni saran sarmalayan, her şeyin geçeceğini hatırlatan. Her zaman içimin en güzel köşesinde yeri olan bir şiir var. Evet, ben bir şiir sevdim; tüm hayatım değişti.  Göz yaşına sarıp bir dua bıraktım geceye, kabul oldu. Her ne kadar isyanlarım, düşüşlerim ve yılmadan kalkışlarım, ağlayışlarım, bağırışlarım olsa da sabırla beklediğim o gün geldi.  Evet, cidden bir mucize bekledim ve oldu. Şükürler doluyor taşıyor gönlümden.  Gülüyor sesim, gözlerim.  Gülüyor kalbim.  Hayat daha bol kahkahayla devam ediyor.  Sonsuzluğu düşünmüyorum artık. Yarını da... Bugün var! Asıl olan, benim olan, bana ait, bana dair.. Biliyorum, her şey daha güzel artık. Biliyorum, her şey tam da istediğim gibi. Yüreğimdeki dileklerim, dualarımın en hayırlı, en güzel, en mutlu şekilde bana dönmelerinin verdiği huzurla yaşıyorum günlerimi. Kovuyor ...