Uyandırayım istedim.

Şimdi sen kalkmış ' özledim! ' diyorsun.
Bu kadar kolaydı çünkü.
Senin için gitmek de,
geri dönmek de,
sevmek de,
bir insanı öldürüp bir kez olsun dönüp bakmamak da çok kolaydı.
Kapkara kalbinde, beyninde...
Sandın ki, gömüp gittiğin yerde kalacağım sonsuza dek.
Öyle değil işte!
Bırakıp gittiysen dönüş yolunu da kaybedersin.
Yakarım içindeyken kendim de, beraber fethettiğimiz tüm şehirleri!
Yıkarım yollarımı, yıllarımı.
Sen ki yıkmışken tüm ömürlük sözleri şehir mi yıkamayacaktım ben?

Asla unutma:
Sen gittin !
Sen bana 'git' dedin!
Şimdi işte diyemezsin öyle ' özledim ' diye.
Ben özlerken neredeydin?
Silmeye uğraşırken tüm anıları, savaşırken ben her zerreme sinmiş kokunla, kim sildi benim kokumu teninden?
Kim eylediyse gönlünü, git şimdi avutsun yine seni.
Özlemek yüreğimin en büyük sınavı oldu ve ben o sınavı çoktan verdim.
Sıra sende.
Yüreği büyük olan kazansın derdim ama bunu yüreğini yolda düşürmüş birine söylemek ne kadar doğru, bilemedim.

Sen şimdi kalkmış 'seninle her şey kusursuzdu' diyorsun.
Yanlış!
Kusursuz olsaydı gitmek gelmezdi aklına.
Kolay verilmezdi idam kararım.
Kusursuz olsaydı benimle her şey, ayrılık bile cesur olurdu, göz göze olurdu, beraberce karar verilmiş olurdu.
Verdiğin kararlar yaktı diye canını tek başıma fethettiğim yeni şehirlerime göz dikemezsin!
Git hadi şimdi.
Ben çünkü senden çoktan gittim.
Özlemek dediğimiz o derin sularda boğul.
En güzel anında bile adım yankılansın ruhunda.
Gözüme sokmaya çalıştığın o yalandan ağlayışlarının tarihi çoktan geçti.
Her şey istediğin gibi oldu ve bitti. 
Aklının bir yerine yaz sadece,
bazen mecburiyet diye adlandırdıkların sadece götünden uydurduğun bahanelerdir ve kendi kendine getirirsin sonunu.
Ben atlattım çoktan evrelerimi.
Geçiyor, emin ol.

-Öperler.