Gökyüzü.Yalnızlık.Huzur.
"Kıyıdan kopa kopa derine indik..." Nasıl bir an, nasıl bir şarkı! Gene sonsuza dönüşmesini istediğim bir andayım. Bir kişi eksik sadece.Tam da bu anda O da burada olabilseydi hayatın tüm hazinesine sahibim diyebilirdim ama yine de şükür'se bu anın teşekkürü SONSUZ ŞÜKÜR ! *** Hayat öyle acımasız bir girdap ki hiç durmuyor. Hani diyor ya şarkıda, "Bu kadar insan, hani tek bi' tür, oturup tek bir gün susmuş mu birlikte? Bir kerecik izlemiş mi güneşin doğuşunu, batışını? Bir suyun akışını bile almış ezbere!" işte tam da böyle diyorum durup bir dakikalığına ve nefes almaya çalışıyorum. Herkesi ve her şeyi bu anın dışına itiyorum. En önemlisi bu anları arttırabilmek sanırım. Girdaptan çıkamasak da azıcık kenara çekilmek belki de. 'Kafayı takıp çıkarmak' arada benimkisi. Sıfırlanmasa da topraklanmak . Kötülüklerin ortasında yeşeren bir fideyi alıp büyütmek. Meyvesine, çiçeğine sevinmek. Her gün boyu biraz daha büyüdü diye heyecanlanmak...