Başlangıçlar önemli.
Bu gece gene geçiyorum içinden içimin. Bindim o çok sevdiğim kelimeler vagonuna. Özledim. Kelimelerimi. Öyle bir dönemindeyim ki hayatın, kelimeler aklıma hücum ettiğinde kalkıp yazamıyor sonrasında da unutuyorum. Hatırlamaya çalışmaksa daha da canımı acıtıyor, bırakıyorum. Sırf bu yüzden vazgeçtim uzun zamandır yazmaktan. Bu daha da acıttı içimi. Yazmak her şeyin üstesinden gelirdi, yazamadım. Acımak istedim belki de. Susmak en büyük yaraydı çünkü. Susmak lanetiydi bana hayatın. Susmak beynimi patlattı. Yazmak istedim bu gece, üşenmeden yazmak. Ne yazacağım hakkında en ufak bir fikrim de yok aslında. Olsun. Yazmak geri getirecek bana beni. Biliyorum. Yazmak yeniden öğretecek bana kelimeleri unutmamayı. Yazmak zamanla geri verecek bana dolma kalemimi ve en yakın arkadaşım olan günlüğümü. Yazmak her şeyin başlangıcı olacak yeni hayatımın getirilerinde. Yine bir yeniliğe alışma dönemine giriyorum. Hayat her şeyi tattıracak, ısrarcı. Özlemeyi öğretti diyordum şimdi daha da özlemeyi öğrete...