Hafızama Düş.
Ve evet yine ben. Geldi yine bir şeyler ve geçmeyi planlıyorum yine içinden içimin, yani senin, yani bizim. Ne yaparsam yapayım gidemiyorum bizden öteye ve her nefes alışımda bunu öğrenmek beni nasıl oluyor da bu kadar mutlu edebiliyor anlamıyorum. Ben'i aradım geçen gün. Bulamadım. Sen var mısın diye bakındım, ben'i aramaktan daha zordu ama anladığım kadarıyla sen de yoksun içimde. Bulduğum tek şey Biz'di. Her ne yapılacaksa biz yapardık, biz başarırdık, biz gülerdik, biz özlerdik. Gelecek Biz'iz. Geçmiş ise gölgemizde kalmış, görünmüyor. Bir yol buldum kendi kendime ve sana da anlatmak istedim, bizim için: Eğer bi gün olur da ufacık bir değişme görürsek bizde, bir hatırlatma oyunu oynayacağız. Birbirimizi tanıdığımız zamanki hatta tanımadan önce kurduğumuz o bağı hatırlatacağız bize. Birbirimize ilk aşık olduğumuz, içimizin ilk titrediği o anı.. Bedenlerimizi ilk görüşümüzü, ilk dokunmayı, ilk öpücüğü. Tüm bunları yaşarken içimizdeki kalbin çıkacakmış gibi ...