Belki bir gün..

'Bir mucize bekle!' diye fısıldadı gece. Duydunuz mu?  Ben duydum.  Tam da yüreğimin en derininde, tam da ihtiyacım olduğu anda,  fazla derinden.  Oysaki çoktan yakaladım sanmıştım mucizeyi.  Eski bir hikayenin son sayfasını gördüğümde gerçekleşti sanmıştım. Demek ki daha gerçekleşmemiş. Ve geri döndü kelebekler. Mucize umutları serpildi ya yüreğime, doğru demek ki içimdeki kelebek kanatlarının sesleri! ... Belki de baştan yazmak lazım hikayeyi  en gerçek halinden..  ... Bir zamanlar bir Tırtıl varmış; gözünü dut yaprağı ile açan,  hayatı o sanan,  ondan beslenen ve onunla büyüyen.. Sonsuzluğa inandırılan, her yer dut yaprağının yeşiline boyalı kalacak diye düşünen... Hayatı mutlu gidermiş, en azından o öyle bilirmiş. Tek hayali bir gün kelebek olmakmış, çünkü öyle demiş yaprak ona.  "Bir gün çok güzel bir kelebek olacaksın!" Dut yaprağı her geçen gün solmaya başlamış. Her geçen gün dah...

Ve geldim canım okuyan! :) Gönlümdeki huzuru arttırarak geçirdiğim ve her artışta daha büyük şükürler ederek yoluma devam ettiğim şu günlerde ne yazılır, nasıl yazılır bilmiyorum. Bir başlayayım da getiririm elbet sonunu. Getiremezsem de açarız bir şarkı kalkar göbek atarız; ne yazı kalır aklımızda ne de dert tasa! ;) Temiz yürekle isteyince hayatın gönlünden geçen her şeyi en güzel haliyle hediye ettiğini bir kez daha deneyimledim.  Sözün özü: BEN KAZANDIM!   Her hikayenin sonu gibi bu hikaye de kötülerin kötülüğe boğulduğu, iyilerin ödüllendirildiği bir mutlu sonla bitti.  Ben yüreğimden iyiliği ve mutluluğu tek bir an bile bırakmadan yoluma devam ettim; hayat benim yerime intikamımı aldı.  Öyle mutlu ve huzurluyum ki şarkılar geçiyor gönlümden!  Dans ediyorum hiç durmadan! Kahkahalar fırlatıyorum çevreme sakınmadan!  Her dakika, her saniye daha da kendim oluyorum!  Mutlulukla büyüyorum.  ... Dakikalar geçiyor ben hala beynimde o şarkıdan bu şar...