21.
Ve işte. Yepyeni bir yaş. 21. yıl. Ne çabuk! Oysaki içim 19'da takılı kaldı bile çoktan. Demek böyle oluyormuş insanların 'ruhum yaşlanmıyor' dediği. Bana kalan miras da bu. Farkındayım. Ebeveyn kimliğine bürünmüş iki çocuktan olmayım sonuçta... 20'den memnun kalmadım ama yaşın suçu yoktu, bunun da farkındayım. Büyüdüm mü yoksa ben? Aynı anda iki farkındalık fazla olmadı mı? Yok canım. Ne büyümesi? Daha değil. Heyecandan titrer halde değilim ilk kez.Doğum günüm.Evet. Ama beklentilerimi yitirdim, heyecanlarımla bir. Sarılmalar, bolca sevgiler ve hatırlanmışlık mutluluğun en büyüğünü katacak benliğime. Bundan eminim ama işte eskisi gibi yapılacak listesi ve büyük heyecanlarım yok cebimde. Sevdiklerim olsun, hayallerim olsun. Yeter. Söylenince gerçek olmaz derler ama buna inanmamayı seçerek Bu yaşımdaki en büyük dileğim; Daha uzun seneler mutluluk dolu şekilde ve eksilmeden yaşayalım! Yeni yaşım tertemiz mutluluklar getirsin. Her şey hep güzel olsun. He...